ممکن است باور نکنید ولی گرچه ویتامین ها می توانند از سرطان پیشگیری کنند ولی زیاده روی در خوردن آنها م یتواند نتیجه متضادی داشته باشد و سرطان زا باشد! بسیاری از افراد با بی اطلاعی از این موضوع در استفاده از ویتامین ها، افراط می کنند.
مثلاً، کافیست که علائم سرماخوردگی در ما بروز کند، خودمون رو غرق در آب پرتقال، قرص جوشان ویتامین C، پودر ویتامین C و حتی قطره ویتامین C، می کنیم. غافل از اینکه مقدار اضافی ویتامین C کمکی به از بین رفتن سرماخوردگی نمی کند. البته خوشبختانه، در مورد ویتامین C مشکل خیلی حادی در اثر زیاده روی در مصرف، به وجود نمی آید چون این ویتامین محلول در آب است و مقادیر اضافی اون از طریق ادرار دفع می شود.
اما همیشه هم انقدر خوش شانس نیستیم. بعضی از ویتامین ها محلول در آب نیستند بلکه محلول در چربی هستند و به این راحتی ها از بدن دفع نمی شوند. اگر در مصرف ویتامین های محلول در چربی در طی چند هفته تا یک ماه، زیاده روی کنیم، در کبد تجمع پیدا کرده و سمی می شوند. در نتیجه، مشکلاتی از قبیل ضعف استخوان ها و تخریب کبد، بروز پیدا می کنند. پس بهتر است که از حداکثر میزان مجاز مصرف مکمل های ویتامین و مواد معدنی مطلع باشیم.
مولتی ویتامین ها
نباید روزانه بیش از یک مولتی ویتامین مصرف کنیم. مصرف روزانه بیش از یک مولتی ویتامین در دراز مدت منجر به عوارض خطرناکی می شود. بیشترین خطر هم مربوط به زیاده روی در مصرف مولتی ویتامین های حاوی آهن یا کلسیم است.
مسمومیت کلسیمی عوارضی مثل شکم درد، ضعف استخوان ها، یبوست، نامنظم بودن ضربان قلب و افسردگی، دارد. زیاده روی در مصرف آهن یکی از خطرناکترین موارد مصرف بی رویه مواد معدنی می باشد که می تواند به اسهال، تخریب کبد، کاهش فشار خون و حتی کما منجر شود.
ویتامین C
گرچه همونطور که گفته شد، مقادیر اضافی اون از طریق ادرار دفع می شود اما خالی از عارضه هم نیست و ممکن است که عوارضی نظیر اسهال، حالت تهوع و استفراغ، سوزش سر دل، انقباض عضلات، سردرد، بیخوابی و سنگ کلیه رو به دنبال داشته باشد.
یک فرد معمولی، به روزانه ۶۵ تا ۹۰ میلی گرم ویتامین C نیاز دارد. این مقدار رو می توان از طریق خوردن یک پرتقال بزرگ یا یک فنجان فلفل دلمه ای خرد شده، تأمین کرد.
ویتامین A
به هیچ وجه در مصرف این ویتامین زیاده روی نکنید. ویتامین A، محلول در چربی است و برای استفاده بدن باید در کبد مورد فرایندهای خاصی قرار بگیرد. مقدار زیاد این ویتامین برای بدن سمی است. تحقیقات نشان می دهند که ویتامین A در دو شکل بتا کاروتن و رتینول (از مشتقات این ویتامین)، می توانند سرطان زا باشند. مقدار زیاد رتینول با نارسایی های مادرزادی، ضعف استخوان ها و تخریب کبد، در ارتباط است.
ویتامین E
افراط در دریافت ویتامین E با بروز سرطان در ارتباط است. این ویتامین هم محلول در چربی است و از منابع غذایی مثل گوشت، تخم مرغ و سبزیجات، تأمین می شود. بنابراین، معمولاً مردم دچار کمبود ویتامین E نمی شوند. یک فرد معمولی به روزانه ۱۵ میلی گرم از این ویتامین نیاز دارد. سوء مصرف این ویتامین منجر به اختلال در لخته شدن خون و قرار گرفتن در معرض خطر خونریزی، می شود. همچنین، احتمال بروز سرطان ریه و پروستات رو هم افزایش می دهد.
ویتامین D
برخلاف ویتامین E، کمبود ویتامین D بسیار شایع است. تخمین زده می شود که از هر چهار نفر، سه نفر به کمبود ویتامین D مبتلا هستند. پس استفاده از مکمل این ویتامین، چیز بدی نیست. اما اگر روزانه بیش از ۵۰۰۰۰ واحد از اون مورد استفاده قرار بگیرد، برای بدن سمی می باشد. مسمومیت ویتامین D منجر به ورود کلسیم زیاد به خون و ضعف استخوان ها، سنگ کلیه، حالت تهوع، مشکلات کلیوی و رسوب کلسیم در بافت های نرم بدن می شود.
ویتامین B
ویتامین B انواع مختلفی دارد اما بیشترین محدودیت رو برای مصرف اسید فولیک (ویتامین B9) و ویتامین B6 در نظر می گیرند. ویتامین های B مانند ویتامین C، محلول در آب هستند اما زیاده روی در مصرف اونها عوارضی رو به دنبال دارد. به عنوان مثال، افراط در دریافت اسید فولیک با بروز سرطان در ارتباط است. همچنین، می تواند به مشکلات معده، اختلال در خواب، خارش و جوش پوستی و تشنج، منجر شود. مصرف بیش از ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلی گرم ویتامین B6 هم منجر به تخریب سلول های عصبی می شود.
پس هیچ وقت بدون صلاحدید و مشورت پزشک اقدام به مصرف مولتی ویتامین و انواع قرص ها و مکمل های ویتامین نکنید و حتماً مقدار مصرف رو با پزشک خود چک کنید تا از خطراتی که بخشی از اونها در این پست برشمرده شد، در امان باشید.
