مطالعات انجام یافته در زمینه چاقی نشان داده اند که چاقی می تواند باعث تجمع چربی در ناحیه شکم و کبد فرد شده و منجر به بیماری کبد چرب غیرالکلی شود.
به منظور بررسی اثرات الگوی وعده های غذایی مصرفی بر چاقی و کبد چرب مطالعه ای با هدف مقایسه اثرات مصرف وعده های غذایی مکرر( 3 وعده اصلی همراه با میان وعده) در مقابل وعده های غذایی پرحجم بر تجمع چربی در ناحیه شکم و کبد بوده است.
این مطالعه بر روی 36 مرد لاغر سالم به مدت 6 هفته انجام شد. افراد به 3 گروه تقسیم شدند که یک گروه رژیم غذایی استاندارد و متعادل را مصرف کردند و گروه دوم سه وعده غذایی اصلی را همراه با نوشیدنی های پرچرب و شیرین مصرف می کردند( مصرف رژیم پرکالری با افزایش حجم وعده های غذایی) و گروه سوم علاوه بر مصرف سه وعده غذایی اصلی مواد پرکالری را در میان وعده ها مصرف می کردند(مصرف رژیم پرکالری با افزایش تعداد وعده ها). قبل و پس از مصرف این رژیم ها مقدار تری گلیسیرید کبدی و چربی شکمی با استفاده از روش تصویربرداری روزنانس مغناطیسی(MRI) و نیز مقدار حساسیت انسولینی افراد مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج این مطالعه نشان داده است که رژیم پرکالری باعث افزایش نمایه توده بدنی(BMI) در افراد شرکت کننده شده بود. افزایش تعداد وعده های غذایی منجر به افزایش تجمع چربی در کبد افراد شده بود در حالی که افزایش حجم وعده های غذایی چنین اثری را نشان نداد. چاقی شکمی در گروه مصرف کننده میان وعده های پرچرب و شیرین و گروه مصرف کننده میان وعده های شیرین بالاتر بود. همچنین در گروهی که میان وعده های پرچرب و شیرین مصرف می کردند حساسین انسولینی کبد نیز کاهش پیدا کرده بود.
بنابراین مصرف میان وعده های پرچرب و شیرین می تواند منجر به افزایش چاقی شکمی و خطر کبد چرب)استئاتوز کبدی) شود.
